عصرزندگی وامامت امام صادق(علیه السلام) دردوران دوگروه اززمامداران وحکمرانان گذشت. دوران حکومت امویان،ودوران زمامداری بنی عباس ،دردوران اول برای امام صادق(علیه السلام) آرامش نسبی وجودداشت ولی دردوران عباسی بویژه عصرمنصوردشواری هائی . دردوران اموی مملکت بهم ریخته وآشفته ودرجریان امور،آشوب وانقلاب بود.
که ناشی ازضعف وسستی آنهاست واین امردرجریان تداوم خودبه انحلال واضمحلال بنی امیه انجامید. اودردوران امامت خودباپنج تن ازحکام نبی امیه معاصربودکه هریک ازسیاهکاران تاریخ بشریت بودند.
آنهاستمگران وطاغوتیانی بودند که برمردم سخت می گرفتند وظلمت وبحرانی سخت رابرانسانها تحمیل می کردند. کارامام دراین عصر دشواری وازسوی دیگرزمینه سازرشد جامعه اسلامی وبرای امام فرصتی بودبرای احیای دین وسنت.
امازمامدارانی که درعصر امام به حکمرانی اشتغال داشتند عبارت بودند از:
هشام عبدالملک - ولیدبن یزید - یزیدبن ولید - ابراهیم بن ولید - مروان حمار

درمیان امامان ،عصرامام صادق(علیه السلام)منحصربه فردبوده وشرایط اجتماعی وفرهنگی حاکم برآن درزمان هیچ یک ازامامان وجود نداشته است،زیراآن دوره ازنظر سیاسی دوره ضعف وتزلزل حکومت بنی امیه وفزونی قدرت بنی عباس بود واین دو گروه مدتی درحال کشمش ومبارزه بایکدیگر بودند .
اززمان هشام بن عبدالملک تبلیغات ومبارزات سیاسی عباسیان آغاز گردید ودرسال 129 هجری وارد مرحله مبارزه مسلحانه و عملیات نظامی گردید وسرانجام درسال 132هجری به پیروزی رسید .چون دراین مدت بنی امیه روبه ضعف وسقوط می رفتند(چنانکه دوران کوتاه حکومت خلفای امو ی دراین زمان نشانگر این معنی است)،فرصت ایجادفشار واختناق نسبت به امام وشیعیان (مثل زمان امام سجاد(علیه السلام))رانداشتند .عباسیان نیز چون شعارطرفداری از خاندان پیامبروگرفتن انتقام خون آنان می دادند ،فشاری ازطرف آنها مطرح نبود .ازاین رو این دوران ،دوران آرامش وآزادی برای امام صادق(علیه السلام)وفرصت بسیاری خوبی برای فعالیت علمی وفرهنگی بشمار می رفت